ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΕΝΤΡΩΤΗΣ
ΓΡΑΜΜΑ ΣΕ ΜΙΑ ΠΕΡΣΙΔΑ ΚΑΛΛΟΝΗ ΠΟΥ ΓΡΑΦΕΙ ΣΤΙΧΟΥΣ
στην Πεγκάχ Αχμάντι
Δικός σας είναι ο Αττάρ, ο ποιητής και μύστης,
που δίδασκε πως ούτ’ εφήμερο ούτ’ αιώνιο
το πρόσωπο είναι του άνθρωπου. Κι εν τέλει νήστις
του κάλλους γίνεται όποιος χάρις στο δαιμόνιο
του σύμπαντος διορίστηκε το φως να σπέρνει
χιλίων ήλιων. Δεν το ξέρεις; Ά λ λ ο ι μόνο,
αλίμονο, το κάλλος γεύονται, έτσι ως γέρνει
και τους φιλάει. Σε σένα δαψιλώς τον πόνο
εγγυάται, μιας και το ζητάς μες στον καθρέφτη –
κι εκεί το αντίθετό σου βλέπεις, χνωτισμένο
να σε κοιτάζει και θαμπό. Έτσι, λέω, ξεπέφτει
το απόλυτο σε σχετικό· έτσι πάει σβησμένο
το φως: στη θέρμη μέσα της αναπνοής σου
σαν σκιά χωνεύεται. Όμως, κι αν ακόμα δάση
δροσιάς το στόμα σου ανεβάσει απ’ της ψυχής σου
τα κάτεργα στο κάτοπτρο, θα σου χαλάσει
του κάλλους το είδωλο ένας στεναγμός, μιά λύση
της προσοχής σου, της ματιάς σου το καράβι
που τα νερά θε νά ’ρθει του γυαλιού να σκίσει.
Πεγκάχ, σε διάβασα: ναι, τό ’χεις καταλάβει
πως μόνο της φωνής οι καλλονές μετράνε
–αγάλματα φωνήεντα– και σ’ εκείνους που η φύση
του κάλλους έχει την ισχύ εκχωρήσει. Θα ’ναι
νεκρές, αν δεν συρθεί λαλιά να τις υμνήσει.
Μα εσύ, των ρόδων ρόδο στου Σααδή τον κήπο,
τη λύρα μ’ εβγολές ανθέων κρούεις τόσου
γενναίου οίστρου, που ό,τι κι αν πω λίγα πάλι θα είπω.
Το κάλλος σου διπλό, και απλώς εγώ ο υμνωδός σου.
Όλες οι στροφές εκτός της προτελευταίας δεν ολοκληρώνονται, αλλά συνεχίζονται στην επόμενη στροφή, πολύ ενδιαφέρον.
ΑπάντησηΔιαγραφή@ Νίκος Σαραντάκος. Η τελευταία στροφή θα μπορούσε ενδεχομένως να λείπει. Εξ άλλου -το λέω- γράφτηκε χωριστά από τις άλλες, άλλη μέρα. Επίτηδες δεν κλείνει καμμία άλλη στροφή - και σωστά το επισήμανες. Η τελευταία θα μπορούσε να θεωρηθεί κάτι σαν coda ή σαν "μπαλλαντοειδές σχόλιο". Σε χαιρετώ, φίλτατε!
ΑπάντησηΔιαγραφή