ΑΝΔΡΕΑΣ ΕΜΠΕΙΡΙΚΟΣ (1901-1975))
ΤΑ ΑΕΡΟΣΤΑΤΑ
Άσπροι μου τοίχοι του σουβά
Και κύματα λευκά του αρχιπελάγους,
Βράχοι και σύδενδρα νησιά,
Που λέγεσθε Κ υ κ λ ά δ ε ς,
Θαλασσινοί και στεριανοί και αδελφοί εν όπλοις,
Κοιτάχτε επάνω εκεί στον ουρανό,
Επάνω απ’ τις ταφόπετρες,
Που εν ‘ωρα θλίψεως βαρύνουν την καρδι΄μας,
Κοιτάχτε επάνω εκεί ψηλά
Και πείτε μια λέξι: Ά ν δ ρ ο ς!
Αμέσως θα δείτε, σύντροφοι,
Σαν μέσα σε οφθαλμόν θυέλλης,
Μέσα σε απίστευτη αιθρία
Θα δείτε να πάλλονται για μας εκεί
Σπρωγμένα από πνοές αγγέλων
Ωσάν τεράστιες πομφόλυγες αγαλλιάσεως ψυχών
Τα ελαφρότερα πολύ του αέρος,
Τα αερόστατα, σύντροφοι, θα δείτε.
Τα αερόστατα – Ωσαννά!
Τα αερόστατα – Αλληλούια!
Ανέκδοτο ποίημα που δημοσιεύθηκε (μαζί με ένα σημείωμα του Γιώργη Γιατρομανωλάκη) στο περιοδικό «Άνδρος», Εκδόσεις Τυπωθήτω, Αθήνα, τεύχος 2008 / 2, σελ. 136-139.
Πολύτιμη ανάρτηση (και έξοχη εικονογράφηση)
ΑπάντησηΔιαγραφή@ Λάμπρος Τσουκνίδας: Προέρχεται από την ανέκδοτη συλλογή ποιημάτων του Εμπειρίκου "Προϊστορία ή Καταγωγή", που περιέχει ποιήματα γραμμένα πριν από αυτά της "Υψικαμίνου". Μολοντούτο -όπως εύστοχα σημειώνει ο Γιώργης Γιατρεομανωλάκης- το ποίημα αυτό πλησιάζει πιό πολύ την "Ενδοχώρα", πράγαμ που σημαίνει ότι ο Εμπειρίκος δούλευε ταυτόχρονα σε δύο υπερρεαλιστικά επίπεδα, διακριτά απ' αλλήλων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ!
ΑπάντησηΔιαγραφή