ΧΩΡΙΣ ΤΟΝ ΤΡΙΣΤΑΝΟ

YVES BONNEFOY (1923)


ΟΙ ΛΑΜΠΕΣ

Η Ιζόλδη κατοικεί μες στην υπόγεια μισοσκότεινη αίθουσα.
Το φόρεμά της έχει χρώμα ίδιο με των νεκρών την προσμονή,
είναι το πιο σβησμένο θαλασσί τούτου του κόσμο,
φθαρμένο, αποκαλύπτοντας την ώχρα των γυμνών βράχων.
Η Ιζόλδη είναι μονάχη, εκείνοι που έρχονται είναι σκοτεινοί,
σκύβουν με λάμπες πάνω απ’ το κορμί της.
Στ’ αλήθεια λένε, η Ιζόλδη πέθανε,
η Ιζόλδη η λυπημένη πέθανε, έτσι λένε.



Mετάφραση: Τάκης Σινόπουλος.