ΚΟΜΜΑΤΙΑ Ο ΗΛΙΟΣ ΕΓΙΝΕ

 

FEDERICO GARCÍA LORCA

 

ΚΟΜΜΑΤΙΑ Ο ΗΛΙΟΣ ΕΓΙΝΕ

 

Κομμάτια ο ήλιος έγινε

στα σύννεφα τα μπακιρένια.

Από τα μπλε βουνά απαλός έρχεται αέρας.

Και στο λιβάδι τ’ ουρανού,

στ’ αστράνθια ανάμεσα,

εκεί που πάει το φεγγάρι να γεμίσει

με ολόχρυσο αγκίστρι μοιάζει.

 

Στον μεγάλο κάμπο

που περιμένει των ψυχών τα πλήθη

περπατώ κι εγώ μαράζια φορτωμένος.

Μόνος περπατάω, μόνος.

Η καρδιά μου όμως τραγουδάει

και λέει ένα όνειρο αλλόκοτο και σπάνιο

για κάποιο πάθος μου κρυφό,

πάθος μακρινό και αβυσσαλέο.

 

Αντίλαλοι λευκών χεριών

στο κρύο μέτωπό μου επάνω –

το πάθος μου, το ξέρω, θα ωριμάσει

στα δάκρυα μέσα των ματιών μου.

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.