ΘΡΥΛΟΣ

 

MICHEL LEIRIS

 

ΘΡΥΛΟΣ

 

Σήμερα οι πόρτες αναστατώνονται

οι δε κλειδαριές δεν κοιμούνται ήσυχα μες στη σκοτεινιά τους

που είναι πιο κάλμα κι από θάλασσα πετρελαίου

 

Μεγάλα παραπετάσματα με χαλινάρια γυναικείων ματιών

καταρρέετε σαν συννεφοκουρτίνες

που σκίζονται και ξεσκεπάζουν τον ήλιο

που δεν είναι παρά μια ξυλαποθήκη όλο ίριδες οφθαλμών

 

Μια κωφή Ιερά Εξέταση κατατρόμαζε το δωμάτιο –

τανάλιες από ξεθωριασμένα ξυλόγλυπτα

κύφωνες του τραπεζιού

πνιγμός της οροφής

Διάπλατα άνοιγε το ψαλίδι τα σαγόνια του

στα χασμουρητά κάποιας απαρηγόρητης χήρας

πλην όμως τα κατά τύχη τιναγμένα μέλη του

έκοβαν απλώς και μόνο το κενό

ένα κενό αχαμνό και κάτισχνο

κενό που τό ’χε το ίδιο του το ύψος ήδη εγκαταλείψει

Τρία κούτσουρα έγιναν τότε κάρβουνο στο τζάκι

το κρεβάτι άνοιξε κι εγώ αντιλήφθηκα να βγαίνει

έξω από την παραλία το μισό κορμί

μιας όμορφης και γυμνής γυναίκας

που επέταγε στη θάλασσα τα βγαλμένα της ρούχα

 

Όψη εσύ μεγάλη και υπερήφανη

δεν σου πήρε χρόνο πολύ για να σε καταπιεί η κινούμενη άμμος

Ούτε καν οι ίδιες σου οι μπούκλες δεν εγλίτωσαν

Εξαφανίστηκες τελείως και η παραλία έκλεισε

δεν εκράτησε καν την εξαίσια οσμή του κορμιού σου

εκείνον τον υπόγειο της μέθης ατμό

που θα μπορούσε να έχει φτάσει ακόμα και στα ρουθούνια του σύμπαντος

να σφίξει τους εναέριους κροτάφους του

και ακόμα-ακόμα να το κατεξευτελίσει

 

Μόνα τους τα ρούχα παρασύρονταν προς άλλους ύπνους

 

Ω προτομή με τις μαλακές και τις νεκρές σου φλόγες

τις εγκλωβισμένες στο τέναγος

από τον κόσμο τούτον λείπει το φλεγόμενο εκείνο βοσκοτόπι

που θα μπορεί να ταΐζει όλα του τα μαγεμένα κοπάδια

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής