ΣΤΟΝ ΛΟΦΟ

 

BENJAMIN PÉRET

 

ΣΤΟΝ ΛΟΦΟ

 

Στον λόφο που δεν είχε εμπνευσθεί παρά μόνο από βαμμένα χείλη

τα μεν λευκά μάτια ανοίγουν στης γιορτής το φως

η δε αναπνοή θα πεθάνει ούτως ή άλλως τον ωραίο της θάνατο

Θά ’λεγες ότι ένα χέρι

πάει κι απιθώνεται πάνω στην άλλη πλαγιά του λόφου

και ότι οι άντρες φωνάζουνε και κλαίνε

Απ’ του Θεού τον ουρανό έπεσαν ναι τα λόγια τα παράλογα

 

Τώρα αναχωρούμε για το σπίτι των φυκιών

όπου θα δούμε τα στοιχεία νά ’ναι στη σκιά τους τυλιγμένα

και να προχωρούν σαν άλλοι εγκληματίες

να καθαρίσουνε τον επιβάτη του αύριο

ω καλή μου φίλη ω προσφιλέστατη εσύ φοβία

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.