ΛΟΡΚΑ: ΣΤΗ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ ΞΙΡΓΟΥ

 

FEDERICO GARCÍA LORCA

 

ΣΤΗ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ ΞΙΡΓΟΥ

 

Μαργαρίτα, όλα μα όλα τα ρόδα

έχουν από ’να κελάρυσμα μικρό νερού,

μα κι έναν πόνο ζωντανού αστεριού

στα παγωμένα τους τα φύλλα από κάτω.

 

Κι έρχονται σαν νά ’ναι κοριτσάκια

στο χέρι το λεπτοφυές, το λεπτεπίλεπτο,

και σ’ ανταμώνουνε στον καστανό τον κήπο

που κάτω από τα ματοτσίνορά σου έχεις.

 

Αχ, πόσο θά ’θελα να τά ’χα κόψει εγώ,

εγώ σε κάποιον κήπο της Γρανάδας,

και να μού ’χανε τα δάχτυλα ματώσει

τ’ αγκάθια στα κλαδιά τους…

 

Μακάρι τώρα αμέσως να μπορούσες

απάνω στα ψηλά βουνά να τρέξεις

έξω από το καμαρίνι σου, ελεύθερη

σαν ελαφίνα που φωτιά έχει αρπάξει!

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.