GILBERTO OWEN
ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ ΑΔΕΙΟΣ
Ψάχνω απ’ το πρωί ίσαμε την τελευταία ημέρα που θυμάμαι
δεν μπορώ να δω πού σε πρωτομύρισα
το μόνο που ήξερα ήταν σε ποιά γωνία γδύθηκες ξάγρυπνη
τη μέρα εκείνη εκάπνιζες για να φτιάξεις προσωπεία καπνού
κανένα τους δεν σε μεταμφιέζει τώρα πιο πολύ απ’ τον αέρα
εκείνη η σκιά στ’ αριστερά του ήλιου είναι αυτή που σε γυμνώνει
και τώρα το μαύρο μισό του προσώπου σου είναι το ακριβές
η πραγματικότητά σου είναι το μυστήριο της λέξης που τίποτα δεν ονομάζει
Με βασανίζει η πεσμένη φωνή σου ποίηση υποφέρω
μετακινήθηκε σε δέντρα και τώρα πια απλώνεται σε χαλιά αμίλητα
ξέρεις πως υπάρχουν φωνές που ποτέ δεν ξεδιπλώνονται
κάτι κακομαθημένα μανεκέν ποτέ δεν γυρίζουν
περιστρέφονται απλώς γύρω τους για όσες θα ’θελαν να τ’ αγοράσουν
Αγνοώ πόσες όψεις πρέπει να ξεφορτωθείς για να γίνουνε άγγελοι
περίμενα κατά πίσω τη χρονιά των ατιμώρητων ελαττωμάτων
τα κερδίζω μόνο γι’ αυτή την παρ’ αξίαν αποκτηθείσα σκιά
δες την και να ποτίζεται στο χώμα για να σ’ ακούσει
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου