JAIME TORRES BODET
ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ
Κατέβασα
τις μπλε περσίδες της σιέστας
επάνω από του κήπου την όαση.
Στου ρολογιού την κυψέλη
το σμήνος των ωρών αποκοιμήθηκε.
Σιτάρι ο ήλιος μύριζε σεπτεμβριανό.
Στους καθρέφτες κόλλαγε το καλοκαίρι
τις φυσαλίδες του αέρα, και το μπλε
της σκιάς επότιζε με χύμα σταφυλόρωγες
το μουσαμαδένιο του φωτός τραπεζομάντιλο.
Έξω, ο δροσερός θόρυβος
του τιναγμένου σιντριβανιού
η άμμος της σιωπής
και των τζιτζικιών το τραγούδι το άχρωμο.
Ξέχειλο φλιτζάνι
εχύθηκε η καρδιά έξω από το σώμα.
Κι ένιωσα τότε
ένα μεγάλο κενό ευτυχίας στο στήθος.
Τα βρύα έτρεχαν ανάμεσα στις πλάκες.
Του κήπου ένα περιστέρι
βάλθηκε να ραμφίζει τον χρόνο
στου καλαμποκιού τους ολόχρυσους κόκκους.
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου