HUMBERTO JAIMES ZUNA
Ο ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΕΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ
(απόσπασμα)
Ούτε οι ρίζες των δέντρων
είναι ρίζες.
Ούτε τα πόδια του ανθρώπου
είναι πόδια...
Να είσαι νεκρός πριν πεθάνεις.
Η καρδιά μου
πέφτει για ύπνο κάθε πρωί
και απ’ έξω της
τα αστέρια οξειδώνονται.
Το φεγγάρι φοράει φωτοστέφανο
και χαμογελάει…
Κινούνται τα δάχτυλα,
το σώμα τρέμει από ψευδαισθήσεις.
Μυρωδιά φοίνικα στην ομίχλη
οχλαγωγία
βαθουλωμένα πλακάκια
ξεροί σταυροί.
Δεν είναι η οργή του Θεού
είναι η οργή του ανθρώπου
η ατομική βόμβα
ανθίζει οπουδήποτε
κόκαλα κρύα, τέλειο έγκλημα.
Πράσινος μανδύας της αμαρτίας…
Σκιά. Σιωπή. Τίποτα.
Ο παντοδύναμος θρηνεί.
Ασίγαστος. Ανίσχυρος. Μόνος.
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου