ΣΤΗΝ ΚΛΙΝΗ ΚΛΕΙΝΕΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ

 

JUAN SÁNCHEZ PELÁEZ

 

[ΣΤΗΝ ΚΛΙΝΗ ΚΛΕΙΝΕΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ]

 

Στην κλίνη κλείνει ο κόσμος. Ή ανοίγει. Ή ανακαλύπτεται με τις γαλάζιες καμινάδες και τα παράθυρα. Ω άστρα νεκρά που σας θωρώ ορθωμένα, φιλιά στους διαδρόμους και στα βαγόνια, σκιές που σας ακούω καλά. Αυτό που κοιτάει τον ήλιο και εκτείνεται ίσαμε κάτω στο ποτάμι είναι του ανέμου η κόρνα. Η ανέγγιχτη νύχτα της γενετήσιας πράξης είναι οχιά στο λαιμό. Χύνοντας εκείνο το πρώτο νερό μάς δεξιώνεται ο χρόνος, για μία μόνο στιγμή. Ενώ αγγίζω εγώ δίχως μέτρο την ουλή σου, εσύ βυθίσου σ’ έν’ αγκάλισμα μαζί μου, κι ας σε ζητάει κι άλλος τόπος. Για κάποιον μυστηριώδη λόγο είμαι με τα πειστήρια της σάρκας σου, καθώς φέρνω χωρίς αρχή και τέλος γύρους στης μεγάλης δόνησης τους βόμβους.

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.