ΘΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΡΣΕΙΣ

ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ

ΘΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΡΣΕΙΣ

Αναβολή σε αναβολή, θάμπωσε κι ο καθρέφτης,

έσβησε και το πρόσωπό σου – δεν το γνωρίζεις.

Μες στη ραγισματιά του τοίχου φαίνεται η άκρη

Απ’ την επιστολή του αυτόχειρα. Το παράθυρο

  ωστόσο

Καμώνεται κάθε πρωί μια νέα κατάφαση

καθώς περνούν οι σκουπιδιάρηδες με το μεγάλο

  φορτηγό του Δήμου.

Γιατί το σώμα, ό,τι κι αν πεις, δεν υποκύπτει·

Ένα άλλο σώμα είναι το επιχείρημά του.

  Λοιπόν –είπε–

άι στο καλό σου, παιδί μου, μη με σκοτίζεις άλλο·

άσε να πιω τον καφέ μου, να καπνίσω, να σκεφτώ

  ένα ποδήλατο,

ένα σπουργίτι που τσιμπάει το χορτάρι

ή τ’ όμορφο κορίτσι μπροστά στο φαρμακείο

που ξεφυλλίζει ερωτικά μια μαργαρίτρα.

Από το βιβλίο: Γιάννης Ρίτσος, «Ανταποκρίσεις», Κέδρος, Αθήνα 1987, σελ. 36.