ΚΑΛΠΙΚΟΣ ΓΙΑΡΑΜΠΗΣ

ΠΑΝΑΓΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ

ΚΑΛΠΙΚΟΣ ΓΙΑΡΑΜΠΗΣ

        Στην Μαίρη Φασουλάκη

Μου έδωσαν τα μάτια σου δυό ψεύτικα στοιχεία

κι έτρεξε η προσμονή ψευδώς να ορκισθεί.

Μα ’κείνο που με χάλασε ήταν η προσδοκία

σαν απομίμηση φθηνή κάλπικου Γιαραμπή.

Και ξέροντας τί θα συμβεί, συνέχισα να υφαίνω

να είναι ο πόθος πιο τρανός και θύμα η λογική.

Μέχρι που στέρεψε ο καημός κι άρχισα να διαβαίνω,

απομεινάρι κανενός, της λήθης το στρατί.

Ήσουν εσύ, ήμουν εγώ, δυό όροι λαθεμένοι

ενός συμβόλαιου πλαστού, διάδικοι φθηνοί.

Ήταν η μοίρα η ύπουλη, που δόλια περιμένει

να ξαργυρώσει το πλαστό, «γιατί» και «επειδή».

Με φίλεψε το βλέμμα σου δυό λάγνειας σημάδια

και έτρεξε ο ίμερος γλυκά ν’ αγκιστρωθεί

Μα ’κείνο που με πρόδωσε, δούλης νοοτροπία,

ήταν ο όρκος ο φθηνός ενός θεού ληστή!

Ενός θεού πλασματικού, που επέμενε να σπέρνει

συναίσθημα πια πέτρινο, πέτρινη προσμονή.

Μέχρι που μας λυπήθηκε παραμυθιού ανέμη

και έκοψε τον μίτο της, δράμα να μη συμβεί!

Αθήνα, 12 / 1 / 14