ΟΠΟΥ ΤΟ ΦΩΣ 1930

GIUSEPPE UNGARETTI

ΟΠΟΥ ΤΟ ΦΩΣ

1930

Σαν κυματιστός κορυδαλλός

Στον χαρούμενο άνεμο πάνω στα νέα λιβάδια

Η αγκάλη μου σε ξέρει ελαφριά, έλα.

Θα ξεχάσουμε τα εδώ,

Και το κακό και τον ουρανό,

Και το γοργό το αίμα μου στον πόλεμο,

Τα βήματα που θυμούνται σκιές

Μες σε ροδίσματα καινούριων πρωινών.

Όπου φύλλο δεν κινεί πια το φως,

Όνειρα και θυμοί που πέρασαν σ’ άλλες όχθες,

Όπου το βράδυ κατακάθισε,

Έλα, θα σε φέρω,

Στους χρυσαφένιους λόφους.

Ελεύθεροι από ηλικία, η σταθερή ώρα

Μες στη χαμένη της άλω

Θά ’ναι η σινδόνη μας.

Μετάφραση: Φοίβος Ι. Πιομπίνος.

Από το βιβλίο: Giuseppe Ungaretti, «Ποιήματα», μετάφραση, σημειώσεις, χρονολόγιο Φοίβος Ι. Πιομπίνος, Ίκαρος, Αθήνα 2001, σελ. 231.

******************************

DOVE LA LUCE

1930

Come allodola ondosa

Nel vento lieto sui giovani prati,

Le braccia ti sanno leggera, vieni.

Ci scorderemo di quaggiù,

E del mare e del cielo,

E del mio sangue rapido alla guerra,

Di passi d'ombre memori

Entro rossori di mattine nuove.

Dove non muove foglia più la luce,

Sogni e crucci passati ad altre rive,

Dov'è posata sera,

Vieni ti porterò

Alle colline d'oro.

L'ora costante, liberi d'età,

Nel suo perduto nimbo

Sarà nostro lenzuolo.