ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ΤΟ 1943 ΑΠΕΒΙΩΣΕ Ο ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ ΜΑΛΑΚΑΣΗΣ

ΡΗΓΑΣ ΓΚΟΛΦΗΣ

ΜΑΛΑΚΑΣΗΣ

Βαθύς, χαριτωμένος στίχος μάς υψώνει
στους λυρικούς της σκέψης ουρανούς.
Μες στην καρδιά φωλιάζεις, έρμο αηδόνι,
να σε πλανεύει το αίστημα κι ο νους.

Γητειές εδώ να κελαδείς κ’ εκεί φαρμάκια,
και να τα διαπερνά όλα, φως, ο λογισμός.
Της λιμνοθάλασσας πατρίδας μας πνοές κρινάκια,
ξεδιαλυμένος είστε πια χρησμός.

Συντρίμια ερώτων να ιστορείς και καλοκαίρια
με αγάπες – μέθη, πόνος και φιλί –
σπαταλημένα κι όμως πάντ’ ακέρια
στου πάθους μας τ’ αράγιστο γυαλί.

Και με τη μούσα να ιλαρώνεις τη στενή μας ζήση
πέρ’ από τις νοσταλγικές χαρές και τους θυμούς,
μα τον αιώνιο άνθρωπο νάχεις τραγουδήσει
μες στους μεσολογγίτικους καημούς.

Κ’ έτσι αλαφρές, αχνές, παραμυθένιες,
παιχνίδια σοβαρά και παιδιάτικά μιά μιά,
να περνούν και να μισεύουν πίκρες κι ένιες
στης θύμησής μας τη γλυκειά ερημιά.

Α, η τέχνη αυτή η αθάνατη της λύρας
μ’ όλα τα ξωτικά τα μυστικά της, να!
πώς απ’ το φόβο μάς λυτρώνει άγνωστης μοίρας
και με τα φίλτρα της πώς μας ξαναγεννά...

Από το βιβλίο: Ρήγας Γκόλφης, «Ποιήματα», επιμέλεια – εισαγωγή – σχόλια Κώστας Στεργιόπουλος, Βιβλιοπωλείον της Εστίας, Αθήνα 2002, σελ. 506.