RENÉ CHAR
ΩΣ ΕΥ ΠΑΡΕΣΤΗΤΕ
Αχ, να γύρναγες εσύ στην αταξία σου, και
ο κόσμος στη
δικιά του!
Νεότητα είναι η ασυμμετρία – νιάτα.
Και δεν τηρούμε την τάξη, ειμή μόνον
όποτε οι καιροί
απεχθάνονται των καταστάσεων την
επιδείνωση.
Τότε ακριβώς και εξάπτεται εντός σου ο
πόθος του
μέλλοντος, κάθε δε βαθμίδα της
αδέσποτής σου
κλίμακας και το σύνολο των απωθημένων
ροπών του
ξεπετάγματός σου θα σε φέρουνε, θα σε
ανεβάσουν
ψηλά έχοντάς σε αναρπάσει με το ίδιο
πανίλαρο
συναίσθημα.
Κι εσύ, γιέ της παράφορης ωδής, θ’
απαρνηθείς τότε τη
γιγαντόφυλη μούχλα..
Τα ηλιοστάσια εμπεδώνουν τον διάχυτο
πόνο σε σκληρό
αδαμάντινο κόσμημα.
Η κόλαση στα μέτρα τους –όπως την έκοψαν
οι
μεταλλολειαντές– και πρόκειται να
καταβεί στην
άβυσσό της ηττημένη.
Στη δε προοπτική της νέας λήθης το μόνο
σύννεφο στον
ουρανό θα είναι ο ήλιος.
Ψευδόμεθα επ’ ελπίδι όσων ψεύδονται: η
εγγεγραμμένη λένε
αθανασία είναι λίθος και συνάμα
μάθημα.
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου