ΣΤΟ ΠΛΑΤΑΝΙ ΤΗΣ ΦΩΝΗΣ

ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΟΥΖΟΣ

Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ

Γλυκό που είναι το σκοτάδι στις εικόνες των προγόνων

άμωμα χέρια μεταληπτικά

ρούχα που τ’ άδραξεν η γαλήνη και δεν γνωρίζουν άνεμο

βαθιά το ελέησον απ’ τους άυλους βράχους

τα μάτια σαν καρποί ευωδάτοι.

Κι ο ψάλτης ολόσωμος ανεβαίνει στο πλατάνι της φωνής

καημένε κόσμε

θυμίαμα η γαλάζια οσμή κι ο καπνός ασημένιος,

κερί να στάζει ολοένα στα παιδόπουλα

καημένε κόσμε

σα βγαίνουν –ω χαρά πρώτη – με το Ευαγγέλιο και με τις λαμπάδες

κ’ ύστερα η μεγάλη χαρά να συντροφεύουν τ’ Άγια.

Ο παπα-Γιάννης τυλιγμένος τ’ άσπρο του φελόνι

καλός πατέρας και καλός παππούς με το σιρόκο στη γενειάδα

χρόνια αιώνες χρόνια και νιάτα πό ’χει η ομορφιά.

Από την ποιητική συλλογή «Υπνόσακκος» (1964).

Από το βιβλίο: Νίκος Καρούζος, «Τα ποιήματα», τόμος Α΄,  Ίκαρος, Αθήνα 1993, σελ. 176.