ΔΥΟ ΚΑΤΑΔΙΚΟΙ

ΠΑΝΑΓΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ

ΔΥΟ ΚΑΤΑΔΙΚΟΙ

Δύο κατάδικοι στο ίδιο το κελί
σε μια ποινή, που τώρα δείχνει δίχως τέλος
έτσι κυλάει κουρασμένη η ζωή
σ’ αυτό το σπίτι. Και ο έρωτας θαμμένος.

Δύο κατάδικοι, που μοίρα ζοφερή
τους δρόμους έσμιξε, μαζί και πεπρωμένο
χωρίς στιγμή, με κάποια μπέσα να μας πει
απ’ την αρχ , πως το παιχνίδι ήταν χαμένο.

Δύο κατάδικοι στο ίδιο το κελί
πριν έλθει ο θάνατος, τον τυχερό να πάρει.
Αποφυλάκιση ζητούν κι όχι ειρκτή
βαρυποινίτες που τους δόθηκε μια χάρη.

Μοίρα μου σε παρακαλώ
δώσε μου αμνηστία.
Κουράστηκα ανέραστα να ζω.
Ξεχείλισε τα στήθια απελπισία.
Μοίρα μου σε παρακαλώ
δώσε μου αμνηστία.
Προτού να φύγω άσε να χαρώ
αυτό που λίγοι λένε «ευτυχία».