ΒΕΡΛΑΙΝ: ΤΟ ΦΙΛΙ!

PAUL VERLAINE (1844-1896)

IL BACIO

Φιλί, ρόδο εκατόφυλλο μέσ’ στων χαδιών τον κήπο!

τραγούδι πάνω στη λευκή γραμμούλα των δοντιών,

τραγούδι που ο Έρως ξαναλέει με των καρδιών το χτύπο,

και με φωνή αρχαγγελική στις χάρες των κορμιών,

ναζιάρικο, ηχηρό φιλί, θείος ο στεναγμός σου!

Ω ηδονή ασύγκριτη, ανείπωτο μεθύσι,

χαίρε! σκυφτός ο άνθρωπος στο γλυκό κύπελλό σου,

μεθά από τέτοια μιά χαρά που δεν μπορεί να σβήσει.

Καθώς του Ρήνου το κρασί, καθώς η μουσική,

λικνίζεις και παρηγορείς, ω, ναι, κ’ η θλίψη ακόμα,

λες ξεψυχάει με το σπασμό στ’ άλικο πάνω στόμα·

σου πρέπει ο Γκαίτε ή πιο τρανός τραγούδι να σου πει.

Εγώ, φτωχός τραγουδιστής, έχω να σου προσφέρω

μόνο των άτεχνων στροφών το μπουκετάκι αυτό·

και γι’ αμοιβή μου στα γλυκά τα χείλη μιάς που ξέρω,

κατέβα εσύ και γέλασε, φιλάκι ερωτικό!

Μετάφραση: Γιώργης Σημηριώτης.

Από το βιβλίο: Γιώργης Σημηριώτης, «Γαλλική ανθολογία εικονογραφημένη, 1750-1950», 6^η έκδοση αναθεωρημένη και συμπληρωμένη, Χρυσή Δάφνη, Αθήνα 1954, σελ. 164.

*****************************

IL BACIO

Baiser ! rose trémière au jardin des caresses !
vif accompagnement sur le clavier des dents
Des doux refrains qu'Amour chante en les coeurs ardents
Avec sa voix d'archange aux langueurs charmeresses !

Sonore et gracieux Baiser, divin Baiser !
volupté non pareille, ivresse inénarrable !
Salut ! l'homme, penché sur ta coupe adorable,
S'y grise d'un bonheur qu'il ne sait épuiser.

Comme le vin du Rhin et comme la musique,
Tu consoles et tu berces, et le chagrin
Expire avec la moue en ton pli purpurin...
Qu'un plus grand, Goethe ou Will, te dresse un vers classique :

Moi, je ne puis, chétif trouvère de Paris,
T'offrir que ce bouquet de strophes enfantines :
Sois bénin, et pour prix, sur les lèvres mutines
D'Une que je connais, Baiser, descends, et ris.