ΡΕΒΕΡΝΤΥ: ΚΑΤΙ ΜΕΝΕΙ ΠΑΝΤΑ

PIERRE REVERDY

ΚΑΤΙ ΜΕΝΕΙ ΠΑΝΤΑ

Οι σχισμένες κουρτίνες αιωρούνται

Ο άνεμος παίζει μαζί τους ο άνεμος

Τρεχαλάει στο χέρι μπαίνει απ’ το παράθυρο

Και βγαίνει να πά’ να πεθάνει κάπου οπουδήποτε

Ο πένθιμος άνεμος ο δυνατός που τα σηκώνει όλα

Τα λόγια ανέβαιναν πίσω από τον στρόβιλο

Εκείνοι ωστόσο μέναν άφωνοι

Απελπισμένοι εραστές που δεν θα ιδωθούν ποτέ ξανά

Κι αφήναν τις δεήσεις τους να παν

Προς όπου είχε ο καθένας τους τραβήξει

Και οπ άνεμος

Ο άνεμος που τους χωρίζει

Τους βοηθάει να τα βρούνε πάλι

Το άδειο σπίτι ολοφύρεται θρηνεί

Τα τζάκια του όλα κλαίνε στους διαδρόμους

Την πλήξη εκείνων που ’φυγαν

Για να μην ιδωθούν ποτέ ξανά

Των άψυχων σπιτιών τα τζάκια

Κλαίνε κάθε βράδυ του χειμώνα

Για όσους φεύγουνε πολύ μακρύτερα

Το βράδυ αργεί να κατεβεί να πέσει

Βαρέθηκαν οι τοίχοι πια να περιμένουν

Και το σπίτι τελικά το παίρνει ο ύπνος

Στη μέση του ανέμου ολόαδειο

Καμμιά φορά στον διάστημα ψηλά τροχάζουν θόρυβοι βημάτων

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.

**********************************

IL RESTE TOUJOURS QUELQUE CHOSE

Les rideaux déchirés se balancent
C'est le vent qui joue
Il court sur la main entre par la fenêtre
Ressort et s'en va mourir n'importe où
Le vent lugubre et fort emporte tout

Les paroles montaient suivant le tourbillon
Mais eux restaient sans voix
Amants désespérés de ne pas se revoir
En laissant partir leur prière
Chacun de son côté ils s'en allèrent
Et le vent
Le vent qui les sépare
Leur permet de s'entendre

La maison vide pleure
Ses cheminées hurlent dans les couloirs
L'ennui de ceux qui sont partis
Pour ne plus se revoir
Les cheminées des maisons sans âmes
pleurent les soirs d'hiver
Eux s'en vont bien plus loin
Le soir tarde  à descendre
les murs sont las d'attendre
Et la maison s'endort
Vide au milieu du vent

Là-haut un bruit de pas trotte de temps en temps