ΤΟ ΣΩΜΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗΣ, IV
Λούζεται το κορμάκι σου όλο λούζεται
στης κόμης σου τον καταρράχτη,
ύδωρ εξαγνιστικό που πέφτει και όπως πέφτει
ό,τι βράχια βρει θωπεύει.
Ο καταρράχτης αετός θά ’θελε νά ’ταν,
μα τα λεπτά φτερά του χάνονται, πεθαίνουν:
ρόγχος μεταξωτός και λοίσθιος
στην έρημο της ράχης σου την πυρωμένη.
Δεντράκι ο καταρράχτης θά ’θελε νά ’ταν,
δάσος ολόκληρο στις φλόγες,
τις γλώσσες τους να παίρνει και να γλείφει
την ασημένια πανοπλία σου,
μικρή μου νικηφόρα πολεμίστρια,
της γης μοναδική εσύ βασίλισσα.
Παρανάλωμα είναι τώρα το κορμί σου
μες στην καταρρακτώδη της κόμης σου πυρά.
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου