ΤΟ ΠΥΡ ΗΜΩΝ ΤΟ ΕΠΙΟΥΣΙΟΝ

OCTAVIO PAZ

ΤΟ ΠΥΡ ΗΜΩΝ ΤΟ ΕΠΙΟΥΣΙΟΝ

        Στον Juan García Ponce

Σάμπως αέρας

      κάνει και ξεκάνει

στις σελίδες πάνω της γεωλογίας,

στα τραπέζια των πλανητών επάνω,

τ’ αόρατά του κτίρια:

        ο άνθρωπος.

Η γλώσσα του ούτε καν σπόρος σωστός,

πλην όμως φλέγεται

        επί της παλάμης του διαστήματος.

Συλλαβές είναι πυρακτώσεις.

Είναι επίσης φυτά:

       οι ρίζες τους,

σπάζουν τη σιωπή,

       τα κλαδιά τους

χτίζουνε τους οίκους των ήχων.

            Συλλαβές:

δένονται-λύνονται,

        παίζουνε

με τα όμοια και τα ανόμοια.

Συλλαβές:

    ωριμάζουν στα μέτωπα,

ανθίζουν στα στόματα.

         Οι ρίζες τους,

πίνουν νύχτα, τρώνε φως.

          Γλώσσες:

δέντρα φλεγόμενα

με φυλλωσιές βροχής.

Ασροπελεκιών βλαστήματα,

γεωμετρίες αντιλάλων:

επί φύλλου χάρτου

δημιουργείται το ποίημα,

          όπως και η ημέρα η επιούσα

επί της παλάμης του διαστήματος.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.