ΑΘΛΙΟΤΗΤΕΣ... ΓΕΛΟΙΟΤΗΤΕΣ... ΔΕΝ ΗΣΥΧΑΖΟΥΝ ΟΙ ΜΝΗΜΟΝΙΑΤΑΙ!

Δεν ησυχάζουν οι μνημονιάται! Χυδαιολογούν απροκάλυπτα!
Αντιγράφω από Το ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ τα γραφόμενα του Γιάννη Μαρίνου, του γνωστού και ως "δοκησίσοφου". Εδώ κράζει μέχρι και τον αφοσιωμένο λαμπρακάνθρωπο Μπαμπινιώτη, γιατί "έτυχε" να μην του "βγει" το πουλαίν. Σιγά που θα  κώλωνε, δηλαδή!... Και σιγά που θα κώλωνε να χλευάσει οποιονδήποτε δεν είναι δεξιός και μνημονιάτης - σαν κι αυτόν δηλαδή
Αδίστακτες πλέον οι "ατσαλάκωτες" ΔΟΛιες νούλες εμέσσουν μέχρι και... αντικομμουνισμό! 
Δεν είσαστε, πάντως, καθόλου "μοντέρνοι", κύριοι! Τα έχετε ξαναπεί πολλές φορές. Αυτοκράζεσθε!

Θα μπορούσα να θεωρήσω προσωπική ήττα μου την ανάθεση του υπουργείου Παιδείας στον καθηγητή Γιώργο Μπαμπινιώτη. Και τούτο γιατί στο «Βήμα» τής 25.12.2011 είχα υποστηρίξει ότι είναι μεγάλη ατυχία που δεν προηγήθηκε η κυβέρνηση Μόντι της κυβερνήσεως Παπαδήμου. Γιατί έτσι ο τελευταίος θα μπορούσε να απαιτήσει από τα κόμματα που τον ανέδειξαν σε πρωθυπουργό να επιλέξει ως υπουργούς πρόσωπα με ειδικές γνώσεις και πείρα για την ταχεία και πιστή εφαρμογή των αποφασισθέντων από κοινού με την τρόικα. Αρα η επιλογή Μπαμπινιώτη θα έπρεπε να θεωρείται ως ανταποκρινόμενη σε αυτή την άποψή μου. Η πραγματικότητα όμως διέψευσε τις προσδοκίες. Ο αξιοσέβαστος καθηγητής, με πολύτιμο έργο στον χώρο της επιστήμης του, αποδείχθηκε απρόσεκτη επιλογή για δύο λόγους: πρώτον, επειδή έχει πολύ συγκεκριμένες και επεξεργασμένες απόψεις για την κατά τη γνώμη του επιβαλλόμενη εκπαιδευτική πολιτική που δεν συμπλέουν με τον σχεδόν παμψηφεί εγκριθέντα νόμο της προκατόχου του κυρίας Διαμαντοπούλου για την ανώτατη εκπαίδευση και, δεύτερον, έχει διατελέσει πρύτανης, άρα [1] είχε αποδεχθεί τους συμβιβασμούς και τις ανοχές που επιβάλλουν με τη βία οι φασιστικής νοοτροπίας και πρακτικής κομματικές μειοψηφίες που κυριαρχούν στα ΑΕΙ. Ετσι μάλλον προέκυψε αμέσως η αντιφατική επαγγελία πιστής εφαρμογής του ισχύοντος νόμου με ταυτόχρονη μη εφαρμογή της θεμελιώδους διατάξεώς του ότι η συνέχιση χρηματοδότησης των ΑΕΙ προϋποθέτει την κατά τον νόμο εκλογή νέων πρυτανικών αρχών. Η μη εκλογή όμως νέων πρυτανικών αρχών δεν οφείλεται στο δυσεφάρμοστο του νέου νόμου αλλά στην άρνηση των σημερινών πρυτανικών αρχών να τον εφαρμόσουν συνεπικουρούμενες από τις αδίστακτες αριστερές μειοψηφίες που λυμαίνονται επί δεκαετίες τα ΑΕΙ. Αυτό το δίδυμο, κατά παράβαση δεκάδων άρθρων του ποινικού κώδικα, ως ναζιστικά τάγματα εφόδου, εμπόδισε βιαίως τη διεξαγωγή των αρχαιρεσιών από τα νόμιμα εξουσιοδοτημένα συμβούλια. Απειλές, ύβρεις, προπηλακισμοί και ξύλο χρησιμοποιήθηκαν και εν προκειμένω κατά την πάγια παράδοση των λυμαινομένων τα πανεπιστήμια, με την ανοχή των πρυτανικών αρχών, τη στήριξη τακροαριστερών καθηγητών και τη σιωπηλή υποταγή της συντριπτικής πλειονότητας των φοιτητών και καθηγητών, πλην κάποιων ηρωικών [2], θα μπορούσε να πει κανείς, εξαιρέσεων, όπως ο πρώην πρύτανης κ. Μάνθος. Και για να μην υπάρχει καμία παρερμηνεία των υπουργικών προθέσεων, επελέγη επιτροπή που καλείται να επιλύσει το αδιέξοδο απαρτισθείσα από τους πρωτοστατούντες στην άρνηση εφαρμογής του νόμου, με επικεφαλής τον πρύτανη του Αριστοτελείου κ. Μυλόπουλο. Ανετέθη στον λύκο να φυλάξει τα πρόβατα. Αλλά, αν έναν νόμο που ενέκριναν 250 από τους 300 βουλευτές δεν τολμά να εφαρμόσει η κυβέρνηση Παπαδήμου, που τη στηρίζουν τα δύο μεγάλα κόμματα, πόσες πιθανότητες έχει να εφαρμοσθεί το μνημόνιο [3], που εύλογα προκαλεί αντιδράσεις από τους θιγομένους, οι οποίοι εύκολα μπορούν να παραπλανηθούν από αυτούς που δεν θέλουν να αλλάξει τίποτα στο κράτος της ανομίας και της ασυδοσίας, της διαφθοράς και των προνομιούχων συντεχνιών, οι οποίες άλλωστε ευχαρίστως ανέχονταν επί δεκαετίες την εξουσία της βίας στα ΑΕΙ; Αφού η μη χρηματοδότηση των πανεπιστημίων οφείλεται στην άρνηση εφαρμογής του νόμου, άρα είναι επιλογή των κκ. πρυτάνεων και των αριστερών φοιτητικών μειονοτήτων που λειτουργούν ως μπράβοι τους. Ισως η σωτήρια λύση θα ήταν να αφεθούν τα ΑΕΙ νομίμως χωρίς χρήματα και συνεπώς να παύσουν να λειτουργούν [4]. Μόνο έτσι θα μπορούσε να στηθούν από την αρχή πανεπιστήμια άξια του ονόματος και της αυξημένων απαιτήσεων αποστολής τους. Ετσι θα μπορούσε επίσης να εξεγερθεί επιτέλους η σιωπηρή και συμβιβασμένη φοιτητική πλειοψηφία και να στοιχιστεί (στοιχηθεί θέλει να πεί! [5]) ενεργά πίσω από τους νομοταγείς και γι' αυτό δεινοπαθούντες ευσυνείδητους και άξιους καθηγητές της. Αυτό το πρόβλημα θα είναι ίσως το πρώτο που θα πρέπει να αντιμετωπίσει ριζικά η μετεκλογική κυβέρνηση αν προκύψει σοβαρότερη κυβέρνηση [6].


[1] Προσοχή στα "άρα"! Εντελώς αυθαίρετα και προκρούστεια τα συμπεράσματά του!
[2] Θα κλαύσωμεν...
[3] Αυτό τους καίει...
[4] Αυτό τους ενδιαφέρει, για να ανοίξουν τα ιδιωτικά τους κωλλέγια.
[5] "Στοιχηθείτε" λέμε - δεν λέμε "Στοιχιστείτε!"
[6] Κι άμα τυχόν δεν μας αρέσει η απόφαση του λαού, θα "εκλέξουμε" άλλο λαό, που θα εκλέγει σωστά!