ΣΠΟΡΟ ΤΟ ΣΠΟΡΟ, ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ, ΠΛΑΝΗΤΗ ΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ

 

PABLO NERUDA

 

ΣΠΟΡΟ ΤΟ ΣΠΟΡΟ, ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ, ΠΛΑΝΗΤΗ ΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ

 

Σπόρο τὸ σπόρο, ἀγάπη μου, πλανήτη τὸν πλανήτη

ἡ ἀπόχη τῶν ἀνέμων μὲ τὶς θλιβερές τους χῶρες,

ὁ πόλεμος μὲ τὰ παπούτσια του τὰ ματωμένα

ἢ ἀκομα-ἀκόμα τὸ στάχυ τῆς νυχτός, τῆς μέρας...

 

Ὅπου κι ἂν πήγαμε, νησιὰ ἢ γεφύρια ἢ καὶ σημαῖες,

βιολιὰ ποὺ τὰ φευγάτα τὰ φθινόπωρα τρυποῦσαν —

στοῦ ποτηριοῦ τὰ χείλη ἐνιώθαμε χαρὰ μονίμως,

μὰ ὁ πόνος τὴν ἀνάκοψε μαθαίνοντάς μας θρήνους.

 

Σ᾽ ὅλα τὰ κράτη ὁ ἄνεμος ἔστηνε-ξανάστηνε, ἄντε,

τὸ ἀντίσκηνό του ἐλεύθερα, τὴν παγερή του κόμη,

καὶ τὸ λουλούδι ἐγύριζε ξανὰ στὰ ντράβαλά του.

 

Φθινόπωρο ὅμως δὲν μᾶς κάηκε ἐμᾶς οὐδέποτε, ὄχι.

Καὶ στὴν ἀσάλευτη πατρίδα μας ἐθέριευε ὅλο

καὶ πάλι ὁ ἔρωτάς μας μὲ ὅλα τῆς δροσιᾶς τὰ δίκια.

 

Μετάφραση: Γιῶργος Κεντρωτής.