ΑΒΡΗ ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΛΛΟΝΗ, ΣΑΝ ΜΟΥΣΙΚΗ ΚΑΙ ΣΑΝ ΤΟ ΞΥΛΟ

 

PABLO NERUDA

 

ΑΒΡΗ ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΛΛΟΝΗ, ΣΑΝ ΜΟΥΣΙΚΗ ΚΑΙ ΣΑΝ ΤΟ ΞΥΛΟ

 

Ἁβρὴ εἶναι ἡ καλλονή, σὰν μουσικὴ καὶ σὰν τὸ ξύλο,

ἀχάτης, στάρι, μέταξα, ροδάκινα ὅλο λάμψη —

τὴν εἴχανε σὰν ἄγαλμα ποὺ ὅλο πετᾶ σμιλέψει.

Κι ἀπὸ κοντὰ τὰ κύματα κοντράρουν τὴ δροσιά της.

 

Ἡ θάλασσα τῆς βρέχει ἐκεῖ τ᾽ ἀστραφτερά της πόδια

ποὺ σχῆμα ἐπῆραν ἀπ᾽ τὸ βάδισμά τους μὲς στὴν ἄμμο·

ἡ θηλυκὴ φωτιὰ τοῦ ρόδου ποὺ ἔχει εἶναι τώρα

μιὰ φυσαλίδα ποὺ τὴ μάχονται νερὰ κι ὁ ἥλιος.

 

Τὸ ψύχους μοναχὰ τ᾽ ἁλάτι μὴν σ᾽ ἀγγίξει ἐσένα!

Ἄχ, ὁ ἔρωτας τὴν ἄθικτη ἄνοιξη μὴν καταστρέψει!

Τῶν ἀνεξίτηλων ἀφρῶν πανέμορφή μου λάμψη,

 

μὲ τοὺς γοφούς σου ἐσὺ μὲς στὰ νερὰ κάνε νὰ ἰσχύει

καινούργιο μέτρο γιὰ τὰ νούφαρα καὶ γιὰ τοὺς κύκνους,

καὶ τὸ ἄγαλμά σου μὲς στὰ κρύσταλλα αἰώνιο ν᾽ ἀρμενίζει.

 

 

Μετάφραση: Γιῶργος Κεντρωτής.