ΚΟΣΑΝΤΕ ΜΕ ΠΕΡΙΠΑΤΟ ΣΕ ΚΗΠΟ ΤΟΥ ΙΣΠΑΧΑΝ

 

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΕΝΤΡΩΤΗΣ

 

ΚΟΣΑΝΤΕ ΜΕ ΠΕΡΙΠΑΤΟ ΣΕ ΚΗΠΟ ΤΟΥ ΙΣΠΑΧΑΝ

(μὲ ὁδηγὸ τὸν σοφὸ Ἀλ-Γκαζάλι)

 

Τὸ ρόδο τὸ ἀκριβὸ ζητώντας καταπίνεις

τὰ κατακάθια τοῦ κρασιοῦ μὲ εὐδαιμονία.

Τὸ ἀγκάθι τό ᾽χεις μέσα σου ὅμως.

 

Τὰ πέταλά του τὰ ἄλικα φαντάζεσαι ὅτι

μονάχα τους μποροῦν νὰ βάψουνε τὸν κόσμο.

Τὸ ἀγκάθι τό ᾽χεις μέσα σου ὅμως.

 

Ὁ κόσμος εἶναι μιὰ κυψέλη· τὸ μελίσσι

τρυγᾶ τὰ ρόδα, ἀλλὰ τὸ ρόδο τὸ ἕνα λείπει.

Τὸ ἀγκάθι τό ᾽χεις μέσα σου ὅμως.

 

Ἡ Καλλονὴ ποὺ σοῦ προσφέρει τὸ φιλί της

μὲ τῆς καρδιᾶς της τὸ κροντήρι εἶναι κῆπος.

Τὸ ἀγκάθι σου ἔχει γίνει ρόδο.

 

Τὸ κάνιστρο γεμίζει τῆς ἀγάπης, καὶ εἶναι

τὰ δάχτυλά της μίσχοι ἀκμαῖοι ἀνθῶν ὡραίων.

Τὸ ἀγκάθι σου ἔχει γίνει ρόδο.

 

Προστίθεται στὰ ρόδα ποὺ δωρήματά της

στὸ πάντοτε τὸ ἀπόλυτο εἶναι ὡς πνοὲς τοῦ κάλλους.

Τὸ ἀγκάθι σου ἔχει γίνει ρόδο.