ΦΩΣ ΕΓΙΝΕ Η ΦΩΤΙΑ, ΨΩΜΙ ΤΟ ΜΟΧΘΗΡΟ ΦΕΓΓΑΡΙ

 

PABLO NERUDA

 

ΦΩΣ ΕΓΙΝΕ Η ΦΩΤΙΑ, ΨΩΜΙ ΤΟ ΜΟΧΘΗΡΟ ΦΕΓΓΑΡΙ

 

Φῶς ἔγινε ἡ φωτιά, ψωμὶ τὸ μοχθηρὸ φεγγάρι,

τὸ γιασεμὶ διπλὸ ἔκανε τὸ ἀστρένιο μυστικό του

κι ἀπὸ τὸ δέος τοῦ ἔρωτα τὰ ἁβρά σου, τέλεια χέρια

στὰ μάτια μου γαλήνη ἐδῶσαν, στὶς αἰσθήσεις μου ἥλιο.

 

Ὦ ἀγάπη μου, πῶς πρὀλαβες κι ἀπὸ σωροὺς γκρεμίδια

νὰ ὀρθώσεις τῆς γλυκιᾶς τῆς στερεότητας τὸ κτίριο,

τὰ νύχια νὰ χαλάσεις καὶ τὸν φθόνο καὶ τὸ μίσος,

καὶ μπρὸς στὸν κόσμο νὰ εἴμαστε σὰν μιὰ ζωὴ ἐμεῖς οἱ δυό μας;

 

Ἔτσι ἦταν κι ἔτσι εἶναι κι ἔτσι θά ᾽ναι, ἕως ὅτου,

γλυκιά μου καὶ ἄγρια ἀγάπη, ὦ λατρεμένη μου Ματίλδε,

᾽ρθει ὁ χρόνος νὰ μᾶς δείξει τὸ ὕστατο τῆς μέρας ἄνθος.

 

Δὲν θὰ ὑπάρχουμε χωρὶς ἐσὲ κι ἐμὲ καὶ δίχως

τὸ φῶς: πέρ᾽ ἀπ᾽ τὸ χῶμα τότε, πέρ᾽ ἀπ᾽ τοὺς ἴσκιους

γιὰ πάντα ζωντανὸ τὸ φέγγος θά ᾽ναι τοῦ ἔρωτά μας.

 

Μετάφραση: Γιῶργος Κεντρωτής.