EUGENIO MONTALE
ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΣΧΕΔΟΝ
Ξημερώνει καὶ πάλι, τὸ νιώθω
ἀπό ᾽να θραῦσμα ὄρθρου
ἀσημὶ πάνω στοὺς τοίχους:
φῶς ἀμυδρὸ στολίζει σὰν κορδέλα τὰ κλειστὰ παράθυρα.
Τὸ συμβὰν ἐπιστρέφει
τοῦ ἥλιου μὲ τὶς φωνὲς
τὶς διάχυτες, δὲν φέρνει τοὺς συνήθεις θορύβους.
Γιατί; Ἔχω στὸν νοῦ μου μιὰ μέρα μαγικὴ
καὶ κονταρομαχίες ὡρῶν σχεδὸν παρόμοιών της
ξεπληρώνω. Θὰ ξεχειλίσει ἡ δύναμη
ποὺ μὲ φλόμωνε, ἐμένα τὸν μάγο τὸν ἀσύνειδο,
μὲ χρόνου δόσεις γενναῖες. Τώρα θὰ ἐμφανιστῶ
καὶ θὰ ἐρημώσω σπίτια ψηλά, ἀποψιλωμένες ἀλέες.
Ἀντίκρυ μου θὰ ἔχω ἕνα χωριὸ μὲ ἀπάτητο χιόνι
μὰ καὶ πανάλαφρο σὰν ἀπόψεις τοπίων σὲ τάπητες τοίχου.
Ἀπ᾽ τοὺς θυσάνους θὰ
γλιστρήσει τ᾽ οὐρανοῦ μι᾽ ἀργοπορημένη ἀχτίδα.
Δάση καὶ λόφοι γεμάτοι ἀόρατο φῶς
θὰ μοῦ ἀναπέμψουν τῶν ἱλαρῶν ἐπιστροφῶν τὸ ἐγκώμιο.
Χαρούμενος θὰ διαβάσω τὰ μαῦρα
σημάδια τῶν κλαδιῶν πάνω στὸ λευκὸ
σὰν νά ᾽ναι ἡ πρώτη-πρώτη ἀλφάβητος.
Ὅλο τὸ παρελθὸν σ᾽ ἕνα σημεῖο
θ᾽ ἀποκαλυφθεῖ ἐνώπιόν μου.
Ἦχος δὲν πρόκειται νὰ ταράξει κανεὶς
τὴ μοναχικὴ ἐτούτη εὐθυμία.
Καὶ στὸν ἀέρα θὰ πετάξει φεύγοντας
ἢ θὰ κατεβεῖ νὰ κάτσει σ᾽ ἕναν τυχαῖο πάσσαλο
κάποιο τσαλαπετεινάρι.
Μετάφραση: Γιῶργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου