Σ’ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΘΑΛΑΜΟΥΣ

 

MARIANNE VON HIRTUM

 

Σ’ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΘΑΛΑΜΟΥΣ

 

Σ’ αυτούς τους θαλάμους

το πρωινό μέλι θα με τρυπήσει –

είναι του πνεύματος θάλαμοι

Ωστόσο μου φτάνει η γλύκα

των ελίκων της ξανθής σου κόμης

Κάτω απ’ το θολό και αδιαφανές τζάμι ξέρω

χορεύουνε χιόνια:

και με ξεσκεπάζει αμέσως αποδεικνύοντάς με

ον ηλίθιο – το λιγότερο

Των ρακοσυλλεκτών ας πλησιάσει η νεολαία·

γιατί θα με κατηγορήσετε;

— ότι δεν έχω κίτρινα ξόρκια και έχω λίγη ελπίδα:

ακούω τις γόνδολες να παίζουν

στα σχοινιά με του ανέμου την άλμη

Ονειρεύομαι μια ζωή μαμούθ

σε φύλλα σκληρότερα

απ’  ό,τι οι τρεις της αγάπης μας πέτρες

Αν δεν έχεις πια λέξη να πεις

έλα να μοιραστείς την κυλινδρική μοναξιά μου

όπου μικρά κοριτσάκια θα μας βάλουν

στη μέση του κύκλου τους

Μπορώ να σφραγίσω τα χέρια μου

στο γυναικείο σου σώμα:

θα είναι ό,τι πιο αγαπημένο ως τριγωνική κεφαλή

γερμένη σε στήθη ανάμεσα

Είμαι το θηρίο που μπορεί να κάνει τα πάντα

σήμερα το πρωί

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.