ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΣΤΗΝ ΟΧΘΗ ΜΙΑΣ ΛΙΜΝΗΣ

ANDRÉ BRETON

ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΣΤΗΝ ΟΧΘΗ ΜΙΑΣ ΛΙΜΝΗΣ ΣΤΗΝ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑ ΠΟΥ ΙΡΙΔΙΖΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΕΝΟΣ ΚΥΚΝΟΥ

 

Η ονειροπόλησή τους γίνεται βελούδινη από τη σάρκα μιας σκέψης ανάλογης με τις διαστάσεις του κυκλώπειου ματιού που άνοιξαν οι λίμνες και του οποίου η σταθερότητα γοήτευε όποιον όφειλε να γίνει ο τρομερός κήρυκας της Αιώνιας Επιστροφής. Το όμορφο μονοπάτι που ξεκινά από την καρδιά νευρώνει τα τρία βασικά πέταλα του τεράστιου άνθους που πλέει και μαραίνεται ατελείωτα, για να ξαναγεννηθεί σε μια φλόγα υαλογραφιών. Πρόκειται για ρητορικούς λόγους, θεμελιώδεις μάλλον παρά βέβηλους, όπου όλες οι καλλονές υποχωρούν αποσυρόμενες η καθεμιά τους στο δικό της μυστικό. Και ανεβαίνουν εκεί, στο υπέροχο σύννεφο της άγνοιας, με μαγικά χαλιά. Στο συγκεκριμένο μέρος ο ατμός απ’ τους αποστακτήρες δημιουργεί μια κυψέλη και ο βραχίονας, που σχεδόν καθρεφτίζει κατά παρανόηση τον λαιμό του κύκνου, δείχνει με περισπασμούς της προσοχής του τη γωνία του μελιού.

Επιπλέον πνέει, ανάμεσα στις λέξεις, το μικρότερο δυνατό αεράκι: η πολυτέλεια ενυπάρχει στην ηδονή. — Κάθε γυναίκα είναι η Κυρία της Λίμνης.

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.