MAX JACOB
ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΟΙ ΜΗ ΠΛΑΝΟΔΙΟΙ ΠΕΝΗΤΕΣ
Το ανάβαθρο του δημαρχείου ήτανε γεμάτο φτωχούς. Μια κυρία εκούναγε πέρα-δώθε το σάκο της ευσπλαχνίας με τους οβολούς μπροστά απ’ τις ρεντιγκότες που εξέρχονταν! «Δώστε μια βοήθεια, καλέ κύριοι, για τους φτωχούς», και τα χέρια έριχναν μέσα κέρματα όλων των χρωμάτων. Από κείνο το μέρος, τότε, έτυχε να περνάει ο γιός της φιλόπτωχης κυρίας, έτυχε δε να περνάει με την καλή του, με μια γυναίκα που δεν του την είχε δώσει η μητέρα του· οπότε η μητέρα του μπήγει μια φωνή και ρίχνεται πάνω του να του τήνε πάρει. Τί συνέβη στο τέλος δεν ξέρω: αλλά η φιλόπτωχη κυρία έπεσε μπρούμυτα κάτω και ο σάκος της ευσπλαχνίας αναποδογυρίστηκε κι άδειασε. Μακελειό κανονικό ως εκ τούτου! Οι φτωχοί χυμάνε εκεί μετά και βουτάνε από κάτω τα κέρματα. «Πιάστε τους, κύριε αστυνόμε, πιάστε τους κλέφτες», φώναζε η κυρία, «που μου θέλουνε και φράγκα από πάνω!»
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου