MAX JACOB
Η ΜΕΤΑΔΟΣΗ ΜΟΛΥΝΣΕΩΣ Ή ΟΙ ΜΙΜΗΤΕΣ
Βυθισμένοι και οι δυό μας σε σκέψεις, κατηφορίζουμε! κατηφορίζουμε την οδό Κρεοπωλείων! τα πλακόστρωτα είναι στεγνά, ο καιρός καλός. Θα δούμε, η μητέρα μου κι εγώ, του μαραγκού την κόρη, αυτήν που τρελάθηκε. Το σπιτάκι του μαραγκού έχει μόνο έναν όροφο. Υπάρχουν δύο κρεβάτια στα δύο δωμάτια: εμπρός, πάμε! Τα πουλιά κελαηδούν στα κλουβιά τους και από τα παράθυρα μπαίνει μόνο όσο φως αφήνουν τα αναρριχητικά να περάσει: στο πρώτο κρεβάτι είναι μια τρελή, στο άλλο μι’ άλλη άρρωστη. Ω! Θεέ μου! με τί αποκρουστικές ρεβεράντζες μάς υποδέχονται: μια κυρία μεταμφιεσμένη σε αδελφή του ελέους, μια φόρμα εργασίας σε ρόλο κουάφ· είναι ντυμένη μ’ έναν κόκκινο χνουδωτό μπούστο με τα μανίκια του να κρέμονται χαλαρά, ελεύθερα· η γριά γιαγιά τραγουδάει με φωνή εκπληκτική· φωνή πολύ δυνατή που δεν ήξερα ότι την είχε, φωνή αντρική, και η μητέρα κατεβάζει, χαμογελώντας, τό ’να μετά το άλλο κάτι μεγάλα ποτήρια κονιάκ. Η πραγματική τρελή τις κοιτάζει από το διπλανό δωμάτιο, στηρίζοντας τον αγκώνα της στο ξύλινο παραπέτο του κρεβατιού, και είναι ήρεμη και βέβαιη για τον εαυτό της.
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου