ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΟΜΕΝΟ ΣΕ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΣΕ ΣΥΝΕΧΕΙΕΣ ΚΑΙ ΠΑΛΙ

 

MAX JACOB

 

ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΟΜΕΝΟ ΣΕ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΣΕ ΣΥΝΕΧΕΙΕΣ ΚΑΙ ΠΑΛΙ

Ὁ Ροβέρτος χάνεται σὲ τοῦτο τὸ πάρκο· πέφτει πάνω τοὺς καστελάνους: εὐχαρίστως θὰ δεχόταν τὴν ἄκρως εὐγενή τους πρόσκληση, τὸν περιμένουνε ὅμως ἀλλοῦ: ἀλλοῦ, στὴν πραγματικότητα, κανένας δὲν τὸν περιμένει. Τὰ χάνει δὲ ποὺ βρίσκει ἀνάμεσα στοὺς κατοίκους τῆς Σὰρτρ καὶ τὸν πατέρα του.

Μᾶλλον Ἱππόλυτο τὸν λένε τὸν Ροβέρτο. Καὶ θὰ ντυνότανε μὲ τὴν τελευταία μόδα, ἂν ὑπῆρχε τελευταία μόδα, πλὴν ὅμως τελευταία μόδα δὲν ὑπῆρχε· ὁπότε ἦταν ντυμένος ὅπως ὅλος ὁ κόσμος, δηλαδὴ χάλια. Ὁ Ροβέρτος θὰ ἦταν ἱκανὸς νὰ κάνει ὀχτακόσια χιλιόμετρα μὲ τὸ αὐτοκίνητο, γιὰ νὰ πά᾽ νὰ πεῖ στὸν φίλο κάποιου ἀπὸ τοὺς φίλους του: «Μετὰ χαρᾶς σᾶς μεταφέρω τοὺς χαιρετισμοὺς τοῦ κυρίου Τάδε», διότι ὁ Ροβέρτος ἦταν ἄνθρωπος καλός, ἀλλὰ δὲν εἶχε οὔτ᾽ ἕναν φίλο.

Ὁ Ροβέρτος ἐστρώθηκε στὸ τραπέζι κι ἔφαγε σὰν νὰ μὴν εἶχε φάει ἀπὸ πολὺ καιρὸ τώρα, παναπεῖ ἔφαγε λίγο, διότι ἔτρωγε πάντα πολύ. Σᾶς εἶπα, ἀλήθεια, ὅτι ἔφαγε καλά; — μὰ συνήθως τσιμπολόγαγε, ἀφοῦ τὸ φαγητὸ τοῦ ἦταν ἀδιάφορο. Ὁ Ροβέρτος δὲν ἔκανε τίποτα γιὰ νὰ μὴ χάνει τὴν ὥρα του ἐργαζόμενος: τὴν ἔχανε ἴσως μὲ τρόπους ἄλλους, διαφορετικούς. Ἂν ἦταν νὰ τοῦ εἶχαν ἀναθέσει καμιὰ δουλειά, δὲν ἤξερε πῶς νὰ τὰ βγάλει πέρα, κι ἔτσι οὔτε κὰν ἔμπαινε στὸν κόπο. Ὁ Ροβέρτος δὲν ἔκανε τίποτα, ὅπερ καὶ ἦταν προτιμότερο ἀπ᾽ τὸ νὰ τὰ θαλασσώνει, πράγμα ποὺ καθόλου δὲν τὸν ἐμπόδιζε νὰ τὰ κάνει μονίμως θάλασσα. Ἂς ἀφήσουμε, ὅμως, τὸν Ροβέρτο μας στὴ Σάρτρ.

Μετάφραση: Γιῶργος Κεντρωτής.