ΕΓΩ

JORGE LUIS BORGES

ΕΓΩ

Η κεφαλή· η καρδιά η κρυμμένη· κι ένας-ένας

οι δρόμοι του αίματος που σέρνοντ’ αόρατοι, όπως

οι σήραγγες του ονείρου, ίδιο ο Πρωτέας· τόπος

που βρίσκονται τα σπλάχνα, ο σκελετός και ο αυχένας.

Απίστευτο – τα πράγματα είμαι αυτά όλα! Επίσης

αυτό που από μια σπάθη ως θύμηση έχει μείνει

και κάποιες από κάποιο λιόγερμα αναμνήσεις

που εσκόρπισε χρυσάφια και σκιά έχει γίνει

και τίποτα. Είμαι αυτός που βλέπει στο λιμάνι

τα πλοία· είμαι βιβλία άβρετα, άβρετες γκραβούρες

που εκούρασαν των χρόνων οι ανεμοδούρες.

Κι εγώ είμαι που φθονώ όσους έχουνε πεθάνει.

Το πιο παράξενο όμως είν’ να πας να μπλέξεις

και σε στενή μια κάμαρη να πλέκεις λέξεις.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.