ΟΙ ΑΣΚΕΠΕΙΣ ΜΕΓΑΛΟΙ ΔΟΥΚΕΣ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ

ΜΑΝΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ

ΟΙ ΑΣΚΕΠΕΙΣ ΜΕΓΑΛΟΙ ΔΟΥΚΕΣ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ

Ασκεπείς και πεζοί ως ύψιστη τιμή προς τον νεκρό

και με την πένθιμη επίσημη στολή χωρίς παράσημα

ακολούθησαν τη σορό του Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι

οι δυο Μεγάλοι Δούκες και αδελφοί του κακορίζικου

Τσάρου Αλεξάνδρου Β΄.

Πίσω τους έρχονταν οι αρχές της Αγίας Πετρούπολης

και οι πραγματικοί στενοί του φίλοι, λαός αρίφνητος,

τυραννισμένος, οι περισσότεροι οδυρόμενοι

για την απώλεια του ένδοξου ειδώλου τους

του μάγου συγγραφέα

βλέποντας κιόλας πόσο αργά οι άνθρωποι τιμούν

αυτούς που τιμωρήθηκαν με φθόνο και καταλαλιά

με φυλακίσεις και εξορίες.

Ωστόσο, σκέπτομαι, τέτοιες τιμές οφείλονται

για το χαμό τέτοιων ανθρώπων.

Γι’ αυτό κι εγώ πάντα πεζός και ασκεπής

ως ύψιστη τιμή και χρέος

και με το σκούρο πένθιμο κοστούμι μου

έτσι ακολουθώ περίλυπος τα μάταια

και τ’ ακριβά του κόσμου ετούτου

φίλους, ελπίδες, προσδοκίες

κι έτσι φιλώ ώς και τις λάσπες απ’ τα πόδια τους

ανθρώπων που αγάπησα.

Από το βιβλίο: Μάνος Ελευθερίου, «Τρία ποιήματα», Edizioni Fratelli Sublimi, Αθήνα 2018, σσ. 9-10.