ΣΠΥΡΟΣ ΤΣΑΚΝΙΑΣ
ΣΤΟ ΒΥΘΟ
Χωρίς
λουλούδια χωρίς σημαίες χωρίς
τις
μικρές –ή μεγάλες–
αυταπάτες. Ανοίγοντας
μονοπάτια στη στάχτη.
Με την κλεψύδρα στο χέρι. Και
τον εξάντα των ορθών συλλογισμών.
Στον
ωκεανό της πλάνης.
αυταπάτες. Ανοίγοντας
μονοπάτια στη στάχτη.
Με την κλεψύδρα στο χέρι. Και
τον εξάντα των ορθών συλλογισμών.
Στον
ωκεανό της πλάνης.
Μ’
ένα όνειρο – σκάφανδρο
προσεγγίζω το βυθό.
προσεγγίζω το βυθό.
Το
σύμπαν διαθλάται.
Ο χρόνος συνθλίβεται.
Ο χρόνος συνθλίβεται.
Από το βιβλίο: Σπύρος
Τσακνιάς, «Τα ποιήματα 1952-1992», Στιγμή, Αθήνα 2000, σελ. 258.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου