GÉRARD DE NERVAL
ΤΟ
ΜΑΥΡΟ ΣΤΙΓΜΑ
Τον
ήλιον όποιος κοίταξε ατενώς, καρφώνοντάς τον,
νομίζει
ότι ένα σύνολο κινήσεων αδιασπάστων
μπροστά
του φέρνει να πετά μια μελανή κηλίδα.
Κι
εγώ, λοιπόν, μικρό σαν ήμουνα παιδί, μικρό όσο
και
τολμηρό, τη δόξα του ήλιου επήγα να καρφώσω
κοιτώντας
τον, μα μου μαυρίστη το όμμα που τον είδα.
Έκτοτε,
σε όλα μπερδεμένος, πένθιμο σημάδι
θαρρώ
πως σημειώνει ό,τι βλέπω· και ότι δω συνάδει
στο
στίγμα εκείνο το μοιραίο που με καθορίζει
και
με χωρίζει από την ευτυχία πάντα – πάντα!
Γιατί,
ω, ο αετός μονάχα του ύψους έχει την αβάντα
τον
Ήλιο και τη Δόξα ατιμωρήτως ν’ ατενίζει!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου