ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗΣ: ΛΥΣΙΣΤΡΑΤΗ, 148-154

ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗΣ

ΛΥΣΙΣΤΡΑΤΗ, 148-154

Πολύ γε νὴ τὼ θεώ.
εἰ γὰρ καθοίμεθα ἔνδον ἐντετριμμέναι,
κἀν τοῖς χιτωνίοις τοῖς Ἀμοργίνοις
γυμvαὶ  παρίoιμεv δέλτα παρατετιλμέναι,
στύoιvτο δ᾽ ἅνδρες κἀπιθυμoῖεv σπλεκοῦν,
ἡμεῖς δὲ μὴ πρoσίoιμεv ἀλλ᾽ ἀπεχοίμεθα,
σποvδὰς ποιήσαιvτ᾽ ἂν ταχέως, εὖ οἶδ᾽ ὅτι.

************************

Μα και τις δυο θεές,

το πράγμα τούτο ’δώ, νισάφι, παραπήγε!

Γιατί αν καθόμαστε στο σπίτι μέσα

ντυμένες-στολισμένες όλες μας στην τρίχα

και με πουκαμισάκια αμοργινά βολτάραμε

γυμνούλες όντας από κάτω

και με το δέλτα μας ωραία ξυρισμένο,

ε, θα πλακώνανε σαν ταύροι ντούροι οι άντρες μας

βαθιά να μας τον χώσουνε μουγκριώντας·

κι αν τότε δεν πηγαίναμε του λόγου μας κοντά τους –

μακριά τους αν θε να κρατιόμασταν (τ’ ακούτε;),

σας λέω πως πιο σίγουρα από σίγουρα το ξέρω:

ειρήνη θε να κλείσουνε μεμιάς το δίχως άλλο.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.