ΚΑΠΟΙΟΣ ΒΑΤΤΙΑΔΗΣ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΕΝΤΡΩΤΗΣ

ΚΑΠΟΙΟΣ ΒΑΤΤΙΑΔΗΣ

           στον Βασίλη Λαλιώτη

Καλλίμαχος, το κάθαρμα, το παίγνιο, ο ξύλι-

νος νους – μετάφραση τί λέει να μας πει δεν θέλει

ο στίχος του Απολλώνιου του Γραμματικού. Οι φίλοι

της νεωτερικής ποιήσεως (και εν αρχή και εν τέλει)

εκείνον αγαπούν τον Κυρηναίο, που με σμίλη

σοφίας λυρικής αγάλματα έλλογα εξετέλει.

Και στων επιγραμμάτων του τον ποταμό ένα ελάφι

δροσίζεται και στη δροσιά τους λιάζονται ζωγράφοι.

Το κυκλικόν το ποίημα δυνάμει πάση εχθαίρει·

και πάντα τα δημόσια όσο άλλο τίποτα σικχαίνει·

πολυμερές το πνεύμα του στους έρωτες εν μέρει

με λύχνων συνοδεία λάμπει, κι εν μέρει μένει

με τους τελχίνες (: με το τσαρλατάνικο τ’ ασκέρι)

να μάχεται, που μες στο ψέμα ζουν παραδομένοι.

Το κάθαρμα, λοιπόν, το μπαίγνιο κι ο κεφάλας γράφει

αυτά που γράφει προαγγέλλοντάς μας τον Καβάφη.