ΜΑΡΘΑ

RENÉ CHAR

ΜΑΡΘΑ

Μάρθα που ετούτοι ’δώ οι παλιότοιχοι δεν μπορούν να σε σφετερισθούν, φοντάνα όπου κατοπτρίζεται η μοναχική μοναρχία μου, πώς θα μπορούσα εγώ ποτέ να σε ξεχάσω αφού δεν δύναμαι και να σε θυμηθώ: είσαι το παρόν που συσσωρεύεται. Θα σμίξουμε δίχως να πρέπει νά ’χει πριν πλησιάσει ο ένας τον άλλον, χωρίς να πρέπει να προνοεί ο ένας τον άλλον σαν δύο παπαρούνες που πλάθουνε στον έρωτά τους μι’ ανεμώνη γιγαντόφυλη.

  Δεν θα μπω στην καρδιά σου να περιορίσω τη μνήμη της. Δεν θα συγκρατήσω το στόμα σου να το εμποδίσω μπας και μισανοίξει κατά τη μεριά των γαλανών αιθέρων και προς του μισεμού τη δίψα. Θέλω να είμαι για σένα η ελευθερία και ο άνεμος της ζωής που δρασκελάει το παντοτινό κατώφλι προτού καταστεί η νύχτα η μαύρη ανεύρετη.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.