Ο ΑΙΡΕΣΙΑΡΧΗΣ ΕΙΜΑΙ

LOUIS ARAGON

Ο ΑΙΡΕΣΙΑΡΧΗΣ ΕΙΜΑΙ

Ο αιρεσιάρχης είμαι όλων των εκκλησιών

Κι εσένα προτιμάω εγώ απ’ ό,τι αξίζει τον κόπο να ζήσει

  ή να πεθάνει

Το θυμίαμα τόπων αγίων σού φέρνω και του φόρουμ το άσμα

Κοίτα μ’ εδώ με ματωμένα τα γόνατά μου που προσεύχομ’ εμπρός σου

Δες τα σκαμμένα μου μάτια για ό,τι δεν είναι φλόγα δική σου

Είμαι κουφός σε όποιον θρήνο δεν βγαίνει από το στόμα σου
Δεν καταλαβαίνω τα εκατομμύρια νεκρούς παρά μόνο

  εάν εσύ γι’ αυτούς ολοφύρεσαι
Στα πόδια σου νιώθω τον πόνο όλων των λιθόστρωτων
Και στα χέρια σου τα σκισμένα απ’ όλους τους φράχτες με βάτους

Και απ’ όλα τα φορτία που κουβάλησαν στο μαρτύριό τους οι ώμοι σου
Όλη του κόσμου η δυστυχία είναι μέσα σ’ ένα μονάχα δάκρυ δικό σου

Ποτέ μου δεν είχα υποφέρει πριν από σένα

Αν μπορώ ίσως να πω πως υποφέρει

Το κτήνος που εκβάλει την κραυγή του λαβωμένο
Πώς μπορείτε να συγκρίνεστε με το κακό των ζώων
Με αυτή την υαλογραφία σε χίλια κομμάτια όπου γίνεται μια σταύρωση

  τη μέρα
Εσύ μου εδίδαξες την αλφαβήτα του πόνου
Και τώρα ξέρω να διαβάζω τους λυγμούς Είναι όλοι τους φτιαγμένοι

  απ’ τ’ όνομά σου

Απ’ τ’ όνομά σου μόνο απ’ τ’ όνομά σου το σπασμένο απ’ τ’ όνομά σου

  από ξεφυλλισμένο ρόδο
Το όνομά σου ο κήπος όλων των Παθών
Το όνομά σου που θα πήγαινα να το γράψω και στο πυρ το εξώτερον

  μπροστά σε όλον τον κόσμο
Σαν τούτα τα μυστηριώδη γράμματα πάνω στο σταυρό του Χριστού
Το όνομά σου η κραυγή της σάρκας μου και της ψυχής μου

  ο σπαραγμός
Το όνομά σου για το οποίο όλα τα βιβλία θαν τά ’καιγα
Το όνομά σου η σύμπασα γνώση στα βάθη της ανθρώπινης ερήμου
Το όνομά σου που είναι για μένα η ιστορία του σύμαπντος αιώνος

Των ασμάτων το άσμα
Το ποτήρι που έχει μέσα νερό πλάι στων καταδίκων την άλυσο
Και όλα τα φωνήεντα δεν είναι παρά ένας κάμπος με πατομπούκαλα

  στην πύλη μιας πόλης κολασμένης
Όταν τ’ όνομά σου τραγουδάει στα σκασμένα μου χείλη
Το όνομά σου μόνο και ό,τι μου κόβει τη γλώσσα
Το όνομά σου
Όλη η μουσική την κρίσιμη στιγμή του θανάτου

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.