RADOVAN
IVSIĆ (1921-2019)
ΑΥΤΗ ΚΙ ΕΓΩ
Καθισμένοι
στην όχθη κάποιου ποταμιού,
αυτή κι εγώ.
Μου μιλάει αυτή
και ο φλοίσβος των λόγων της
γίνεται σύννεφο από κεράσια
που μπαίνει πάνω από τα φρύδια μου.
Εγώ ανασαίνω ήρεμα
και χώνομαι μες στις εικόνες
που ήθελε αυτή να μου κρύψει.
Αυτή πάλι γελάει
και έπειτα πιάνει ένα βουνό
και τ’ ακουμπάει επάνω στα χείλη μου
στα φιλιά μας ανάμεσα.
αυτή κι εγώ.
Μου μιλάει αυτή
και ο φλοίσβος των λόγων της
γίνεται σύννεφο από κεράσια
που μπαίνει πάνω από τα φρύδια μου.
Εγώ ανασαίνω ήρεμα
και χώνομαι μες στις εικόνες
που ήθελε αυτή να μου κρύψει.
Αυτή πάλι γελάει
και έπειτα πιάνει ένα βουνό
και τ’ ακουμπάει επάνω στα χείλη μου
στα φιλιά μας ανάμεσα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου