VLADIMÍR HOLAN
Η
ΠΟΙΗΣΗ
Δεν
ξέρεις από πού έρχεται το μονοπάτι ετούτο
που πουθενά δεν θα σε βγάλει.
Τί σε νοιάζει εσένα, όμως; – Ήτανε γεμάτο χάρη ίσαμε ’δώ,
γεμάτο γυναίκες, θαύματα, πόθους για ελευθερία·
είδες, σαν άλογο που θά ’χε σφαγιασθεί από άγγελο,
τον άγγελο να φεύγει πεζή στο μονοπάτι το άλλο
που πουθενά δεν θα σε βγάλει.
Τί σε νοιάζει εσένα, όμως; – Ήτανε γεμάτο χάρη ίσαμε ’δώ,
γεμάτο γυναίκες, θαύματα, πόθους για ελευθερία·
είδες, σαν άλογο που θά ’χε σφαγιασθεί από άγγελο,
τον άγγελο να φεύγει πεζή στο μονοπάτι το άλλο
που
ξεχνάς τελείως και τον εαυτό σου ακόμα,
αφότου
εγνώρισες τον πόνο τον ανθρώπινο,
όπως, επίσης, κι εκείνον του Θεού,
που αναζητά κι αυτός την ευτυχία,
ο Θεός, αυτός ο τόσο δυστυχής ερωμένος ...
όπως, επίσης, κι εκείνον του Θεού,
που αναζητά κι αυτός την ευτυχία,
ο Θεός, αυτός ο τόσο δυστυχής ερωμένος ...
Μετάφραση:
Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου