ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ!

ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ

FUGA

Το χέρι στον σγουρόπλοκον αυχένα
κρατώντας, ή στο μελαψό της ώμο,
με τα μάτια στο πέλαο καρφωμένα,
του πόθου μου έδινα καινούριο δρόμο…

Κι αυτή γυρνούσε κάποτε το βλέμμα
το μαύρο και το υπάκουο προς εμένα,
σα να ’λεε: «Πώς σ’ ανοίγουν τα ρουθούνια
στην πνοή της πιθυμιάς και της αβύσσου,

κ’ εγώ, σαν άτι κάτου απ’ τα σπιρούνια,
παντού, παντού θα ’ρχόμουνα μαζί σου,
στη δύναμή σου δίπλα και τη γλύκα
και τον αέρα τρεμάμενη μυρίζει…

καθώς στο λόγκο μέσα η λαγωνίκα,
κάτου απ’ τα θάμνα ή πάνω από τα βάτα,
ή στ’ ορθό τ’ ανηφόρου μετερίζι,
ακλουθώντας σε τ’ άγριά μου τα νιάτα!»