ΚΟΚΚΙΝΟΧΩΜΑ

ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΟΥΖΟΣ

ΚΟΚΚΙΝΟΧΩΜΑ

Κανένας απολύτως απέναντι στην κορασίδα με τα σπιθούρια
  οπού το κρέας της αγροίκησε μουσική...
Μας λείπουν τα λιπόθυμα τρόφιμα η πνευστή ταπείνωση κι όμως
  πίνοντας ούζο διατείνομαι φόνο της σχετικότητας
βροχθίζω συναισθήματα υελώδη γιομάτος ανασφάλεια υπέρτερος
  ασπαίρει παρονομαστής οπού χάρηκε
    την αριθμητική μου καρέκλα.
Τραυλός κι αμέριμνος εγκαινιάζω τύμβους αναστήματος
ερχόμενος από βροχές με ωμά πανωφόρια
τρεχάτους παραλογισμούς ανίκανες οθόνες βαγγελίστρες
  διέξοδος ω προάνθρωποι δεν υπάρχει απ’ αλάβαστρο
τυλιχτείτε απλά και μόνο με το στομάχι σας ευανάγνωστο
  στα δάση
  επανάσταση τώρα πια σημαίνει να απουσιάζουμε από όλα
διαβάζοντας διαπύηση κι αντικρίζοντας το φως όπως εκείνοι
  οι κακομοίρηδες Λουκάς και Κλεώπας.
Τρομαχτική μας ερημότητα ο συμφυρμός και η σύγκραση
  καθώς και η βλοσυρή απόστροφος τυγχάνει θάνατος
εκείθε με τα όρνια η άρνηση πλασμένη από όμορφο αλεύρι.

Από την ποιητική συλλογή: «Ο ζήλος του μη-σχετικού με παροράματα» (1980).

Από το βιβλίο: Νίκος Καρούζος, «Τα ποιήματα, Β΄ (1979-1991)», Ίκαρος, Αθήνα 1994, σελ.83.