ROBERTO JUARROZ
[ΒΟΥΒΟΣ
ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΛΕΞΕΙΣ]
Βουβός
ανάμεσα σε λέξεις,
σχεδόν τυφλός ανάμεσα σε μάτια,
πέρ’ απ’ της ζωής τον αγκώνα,
ενέχυρο κάποιου Θεού, που είναι αμιγής απουσία,
μεταθέτω το σφάλμα τού νά ’σαι άνθρωπος,
υπομονετικά διορθώνω το σφάλμα αυτό.
σχεδόν τυφλός ανάμεσα σε μάτια,
πέρ’ απ’ της ζωής τον αγκώνα,
ενέχυρο κάποιου Θεού, που είναι αμιγής απουσία,
μεταθέτω το σφάλμα τού νά ’σαι άνθρωπος,
υπομονετικά διορθώνω το σφάλμα αυτό.
Μισογέρνω
έτσι τα παράθυρα της μέρας,
ανοίγω τις πόρτες της νύχτας,
σκάβω τις όψεις ίσαμε το κόκαλο,
σέρνω τη σιωπή έξω απ’ τη σπηλιά της,
περιστρέφω όλα τα πράγματα
και νιώθω ν’ ακουμπάν στο παν τα νώτα μου.
ανοίγω τις πόρτες της νύχτας,
σκάβω τις όψεις ίσαμε το κόκαλο,
σέρνω τη σιωπή έξω απ’ τη σπηλιά της,
περιστρέφω όλα τα πράγματα
και νιώθω ν’ ακουμπάν στο παν τα νώτα μου.
Ούτε
ζητώ πια ούτε ευρίσκω,
δεν είμαι εδώ ή σε κάποιο άλλο μέρος,
τραβιέμαι πολύ πέρα μακριά απ’ τη μέριμνα,
αφοσιώνομαι στα όρια του ανθρώπου,
και σε βάθη που καν δεν υπάρχουν καλλιεργώ
την ελαχίστη του μη όντος τρυφερότητα.
δεν είμαι εδώ ή σε κάποιο άλλο μέρος,
τραβιέμαι πολύ πέρα μακριά απ’ τη μέριμνα,
αφοσιώνομαι στα όρια του ανθρώπου,
και σε βάθη που καν δεν υπάρχουν καλλιεργώ
την ελαχίστη του μη όντος τρυφερότητα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου