ΠΑΙΞΕ ΚΑΙ ΚΟΙΜΗΣΟΥ…

RENÉ CHAR

ΠΑΙΞΕ ΚΑΙ ΚΟΙΜΗΣΟΥ…

Παίξε και κοιμήσου, δίψα καλή, κι οι καταπιεστές μας εδώ πέρα

   δεν είναι αυστηροί.

Με τη θέλησή τους αστειεύονται ή μάς πιάνουνε απ’ το μπράτσο.

Την επίφοβη εποχή  για να διασχίσουν.

Και το δηλητήριο ακόμα είναι το δίχως άλλο μέσα τους

   μετριασμένο

Σε σημείο τέτοιο δε, που πια και το βαρβαρικό τους χιούμορ

   έχει χαλαρώσει.

Πώς μας έχουν ωστόσο ίσαμ’ εδώ κυνηγήσει εμάς, δίψα μου,

Και πώς μας αναγκάζουνε να ζούμε μες στην εγκατάλειψη

   της αγάπης μας περικομμένης έτσι ώστε να έχει

    και τούτη πρόνοια θνητή καταντήσει!

Βότανα, μην είναι άραγε για εσάς; Ή όλα εσείς τα φυτά που παλεύετε

   κάτω από ’ναν τοίχο ξηρασίας, μην τάχα είναι για εσάς; Ή καν

   για σας, σύννεφά μου στ’ ανοιχτά, που παίρνετε άδεια απ’ τη σειρά;

Μα μες στο αχανές, πώς να μαντέψετε;

Τί κάνουμε για να χαλάσει η δουλειά ετούτων των τυράννων,

   φίλε μου καλέ;

Παίξε και κοιμήσου, κι εγώ μετρώ καλά τις πιθανότητές μας.

Αλλά, αν μου έρθεις και βοηθήσεις, θα ’πρεπε μετά να σε τραβήξω

   εγώ μαζί μου κάτω, και δεν θέλω να σε εκθέτω σε κινδύνους.

Λοιπόν, μένουμε ακόμα... Και ποιός θα μπορούσε αλήθεια να

   μας πει εμάς τώρα δειλούς;

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.