ΟΣΟ ΔΥΣΚΟΛΕΥΟΜΑΣΤΕ

JAROSLAV SEIFERT

ΟΣΟ ΔΥΣΚΟΛΕΥΟΜΑΣΤΕ

Όσο δυσκολευόμαστε

ν’ ανακαλέσουμε στη μνήμη

της μάνας μας το αίμα το θερμό,

συνέχεια τότε και συνέχεια ξαναγυρίζουμε όλο

στα παιδικά μας χρόνια,

σ’ εκείνη την ευδαιμονία τη λιγόζωη

που μοιάζει νά ’ναι κιόλας η έσχατη χαρά

στο βίο μας.

Στο έλεος της ζωής ευρισκόμενοι

κάνουμε απλώς μια μεγάλη γύρα

ύστερα απ’ των βλεφάρων μας το πρώτο άνοιξε-κλείσε.

Τα μάτια μας βλέπουνε φως

μία και μόνο μία φορά

ώς τη στιγμή που θά ’ρθει κάποιος

να τα σκεπάσει μ’ ένα κομμάτι πανί,

κι ένα σκοτάδι φιλεύσπλαχνο

να μας καλύψει και πάλι.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.