ΔΥΣΜΙΚΟ

ΝΙΚΟΣ ΛΕΒΕΝΤΗΣ

ΔΥΣΜΙΚΟ

Άσαρκο φύλλο χάνεται στους έρημους κρημνούς,

φτερωμένοι δεσμοί κυλούν την άγρια πέτρα.

Στο υγρό μεθύσι της δύσης

ο πεζολάτης σωριάζει τη δίψα του χάους.

Φωνές προμηνούν ανεπίστρεπτη βαθιά τύχη,

σαν ήρεμη χαρά πλησιάζει

δύναμη που λάμνει στην αγέννητη νύχτα.

Δίνη του κρυμμένου θεού,

χτυπούν τα πουλιά πάνω στους βράχους

φωτιά ψηλώνει χείλος αστραφτερό.

Αιθερόκαυτη μοίρα,

ν’ αδράχνεις το φως μες στο σκοτάδι.

Από το βιβλίο «Κομιδή του Νίκου Λεβέντη», Εκδόσεις των Φίλων, Αθήνα 1987, σελ. 30.