ΣΕΠΤΕΜΒΡΗΣ

ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ

ΣΕΠΤΕΜΒΡΗΣ

Φραγκοσυκιές και περιστέρια στην ψυχρή λιακάδα.

Πράγματα ξεχασμένα ξαναπαίρνουν τη θέση τους –

ένας παλιός καθρέφτης, μια ντουλάπα, οι φανοστάτες,

τα σύρματα του τηλεγράφου, οι καπνοδόχοι, το άγαλμα

   του κήπου,

οι αποσκευές των παραθεριστών που φεύγουν.

  Στ’ ακρογιάλι

μένουνε πλαστικά δοχεία, παλιές εφημερίδες που δεν

  είχαμε διαβάσει

και τώρα αποκτούν μια ξαφνική επικαιρότητα. Στον

  δρόμο

περνούν τα κάρα με τα τελευταία σταφύλια

μέσα σε μια γλυκιά μελαγχολία που επιτρέπει κάθε

  άγνοια. Τη νύχτα,

μονάχα με τη φλόγα ενός τσιγάρου

μπορείς να βρεις το μονοπάτι για το ήσυχο πέρα του

  αγνώστου.

Κι αύριο, μεθαύριο, οι μεγάλες βροχές, τα λασπωμένα

  παπούτσια, οι λιποτάχτες.

Από το βιβλίο: Γιάννης Ρίτσος, «Ανταποκρίσεις», Κέδρος, Αθήνα 1987, σελ. 73.